سوہنا اے من موہنا اے

سوہنا اے من موہنا اے آمنہ تیرا لال نی
کوے سعدیہ واری جاواں

ایہدی سوہنی صورت میرے دل وچ کھبدی جاوے
تک کے مستی نیناں والی ہوش وی اڈدے جاوے
ٹھار گئی تھاں مار گئی ایہدی سوہنی سوہنی چال نی
کوے سعدیہ واری جاواں

اپنی اے تے گل نئیں کردا رب دی بولی بولے
سن کے مٹھڑے بول نی اڑیو من مرا پیا ڈولے
کیا باتاں ہن سیاہ راتاں ایہدے کالے کالے وال نی
کوے سعدیہ واری جاواں

ایہدے ورگا جگ وچ اڑیو کردا پیار نہ کوئی
ایس توں وکھرے قسم خدا دی ہور کتھے نہ ڈہوئی
غم گھلدے ہنجو نئیں ڈہلدے جدوں ہس کے پوچھدا حال نی
کوے سعدیہ واری جاواں

میری ڈاچی والی ودھیاں اس دن توں رفتاراں
جس دن توں پھڑیاں ایہنے ایہدیاں آن مہاراں
ٹھر گئیاں میں تر گئیاں میرا ماہی میرے نال نی
کوے سعدیہ واری جاواں

مک گئے صدمے غربت والے ٹٹ گیا غم داتالا
جس دن دا اے گھر وچ آیا ہوگیا نوراجالا
حق آکھاں گل سچ آکھاں کدی دیوا نئیں رکھیا بال نی
کوے سعدیہ واری جاواں

کجلا ہے مازاغ دا پایا نشرح دا اے سینہ
پھل کلیاں وچ مہک دا ہردم ایس داپاک پسینہ
کرلو یقین اے ایسا حسیں جدی دیواں کیویں مثال نی
کوے سعدیہ واری جاواں

حاکم سج گئی زندگی میری نیڑے ہوگئے ہاسے
ٹٹ کے سارے چور ہوئے نے درد غماں دے کاسے
سچ بولاں میں کیوں ڈولاں میرے کول میرا لج پال نی
کوے سعدیہ واری جاواں