Mahboob Ahmad Shah (محبوب احمد شاہ)
پنجابی نعت
جو گزریاں طیبہ نگری وچ او گھڑیاں مینوں بھلدیاں نئیں
جتھوں لنگھ کے روضے جاندا ساں او گلیاں مینوں بھلدیاں نئیں
دن رات دے ہر اک لمحے وچ طیبہ دے شہر تے چھایاں ہویاں
رحمت دا مینہ ورساندیاں سن جو جھڑیاں مینوں بھلدیاں نئیں
میں پھر پھر ویکھے سارے چمن کوئی پھل وی نظریں جچیا نئیں
جو ڈِٹھیاں طیبہ باغ اندر او کلیاں مینوں بھلدیاں نئیں
اک گُھور اندھیری رات اندر او لاٹاں نور و نور دیاں
روضے توں عرشِ بریں ولے جو چڑھیا ں مینوں بھلدیاں نئیں
سارا عالم مہکاون لئی پُر مشک ہواواں فجر دیاں
روضے دی جالی چم چم کے جو چلیاں مینوں بھلدیاں نئیں
جد مسجدِ نبوی دے اندر ہتھ بنھ کے کھلوتا سا میں وی
خوش بختیاں اس دم میرے سنگ جو رَلیاں مینوں بھلدیاں نئیں
نبیاں ولیاں تے ملکاں نے اک وجد دے وچ جو پایا ں سن
روضے تے کھلو کے رب دی سونہہ او جلیاں مینوں بھلدیاں نئیں
معراج دی شب میرے آقا نوں بستر توں اٹھاون دی خاطر
جبرائیل جنہاں نوں چمدے سن او تلیاں مینوں بھلدیاں نئیں
COMMENTS