اینویں تے نیئیں دل دا قرار مُک چلیا

پنجابی نعت
اینویں تے نیئیں دل دا قرار مُک چلیا
ایتھوں اگے طیبہ دا دیار مُک چلیا

بدلی ہوا نالے تاریاں دی لو اے
ہر اک شے دا نکھار مک چلیا

گنتی دے دن بڑی جلدی نیں گزرے
زندگی دا ھُن اعتبار مُک چلیا

طیبہ توں کی وچھڑے ہاں ساڈے لئی سوھنیا
اینج لگے سارا سنسار مُک چلیا

فیر آقا در اُتے سد لو مینوں وی
ہنجواں تے ہاواں دا شمار مُک چلیا

ہجر دے وچ بن دید تیری سوھنیا
عشق دا ماریا بیمار مُک چلیا

سُن لو آقا ہُن میریاں وی عرضاں
وصل دا چڑھیا خمار مُک چلیا

ہُن تے فضا وی مسموم پئی لگدی
طیبہ دا مہکدا غبار مُک چلیا

کہندا محبوؔب آقا طیبہ توں وچھڑ کے
جندڑی دا موسمِ بہار مُک چلیا